Leczenie zapalenia sromu u suki to zadanie, z którym będzie się musiała zmierzyć prędzej czy później większość lekarzy weterynarii. Samice psów dość często bowiem cierpią na choroby zapalne zewnętrznych narządów płciowych, które zazwyczaj nie stanowią poważnego zagrożenia, jednak często są uciążliwe i bolesne. Terapia stanów zapalnych sromu musi charakteryzować się dużym wyczuciem, ponieważ dotyka jednego z wrażliwszych obszarów ciała zwierzęcia.

Spis treści:
Leczenie w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej
Jak wygląda leczenie?
Objawy zapalenia sromu
Przyczyny
Metody leczenia

Leczenie zapalenia sromu u suki w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej

Gliwicka Przychodnia Weterynaryjna to optymalnie wyposażona placówka lecznicza dla zwierząt na Śląsku. Posiadamy bogate zaplecze diagnostyczne i terapeutyczne, dzięki czemu nasi lekarze weterynarii mogą leczyć zapalenia sromu i inne schorzenia ginekologiczne u psów. Nasza oferta jest naturalnie o wiele szersza – zachęcamy do zapoznania się z nią, kontaktując się z przychodnią pod numerem telefonu lub adresem e-mail dostępnym na naszej stronie.

Jak wygląda leczenie zapalenia sromu u suki?

Leczenie zapalenia sromu u suki może być nieco zagadkowe dla opiekunów zwierząt. Sromem nazywa się ogólnie zewnętrzne narządy płciowe u samic ssaków. Wśród nich wyróżnić można wargi sromowe większe i mniejsze, spoidła przednie i tylne, łechtaczkę wraz z napletkiem oraz przedsionek pochwy. Pod względem organogenezy narządy wchodzące w skład sromu są homologiczne względem męskiego prącia i moszny – podobieństwa morfologiczne i czynnościowe można dostrzec przy bliższej analizie anatomicznej.

Srom jest obszarem bardzo dobrze ukrwionym, a duża jego część pokryta jest błoną śluzową. Niestety dla samic, w przeciwieństwie do męskich narządów płciowych, które są dobrze zabezpieczone przed uszkodzeniami i zakażeniami, narządy sromu stanowią otwartą bramę dla patogenów, ciał obcych i innych czynników uszkadzających. W przypadku tak aktywnych zwierząt jak psy drobne uszkodzenia lub zanieczyszczenia sromu są na porządku dziennym, jednak niekiedy rozwija się z nich różnego stopnia stan zapalny.

Opieka nad pupilem

Objawy problemu

Suka cierpiąca na ostre zapalenie sromu będzie wyraźnie sygnalizowała, że cierpi. Popiskiwanie, obniżony nastrój i ciągłe wylizywanie się pod ogonem powinny zwrócić uwagę opiekuna. Innym często spotykanym objawem jest tak zwane saneczkowanie, polegające na tym, że pies w charakterystyczny sposób trze zadem po ziemi lub po podłodze. W przypadku zapalenia sromu ma to na celu uśmierzenie bólu i świądu.

Poza zachowaniem psa spostrzegawczy opiekun może również dostrzec objawy obiektywne, wskazujące na proces zapalny u suki – zaczerwienienie i obrzęk sromu lub nietypowa wydzielina mogą świadczyć o toczącym się zapaleniu.

Przyczyny problemu

Przyczyna zapalenia sromu u suki niekiedy jest trudna do ustalenia, ponieważ stan ten może być spowodowany zarówno czynnikami zakaźnymi, fizycznymi, jak również związanymi z dojrzewaniem płciowym.
Przykładem tego ostatniego może być tak zwane młodzieńcze zapalenie pochwy, występujące u młodych suczek przed pierwszą cieczką. U jej podłoża leży niedostateczny poziom estrogenów we krwi. U dojrzałych płciowo samic hormony te pobudzają układ odpornościowy w obrębie macicy i sromu, tworząc skuteczną barierę przeciwko patogenom zakaźnym. Bakteriami, które powodują młodzieńcze zapalenie pochwy, są zazwyczaj szczepy Escherichia coli pochodzące z kału. Infekcja objawia się zaczerwienieniem i obrzękiem sromu oraz wyciekiem ropnej lub śluzowej wydzieliny. Objawy te mogą poważnie zaniepokoić opiekuna, ponieważ wyglądają podobnie jak przy ropomaciczu – bardzo groźnej chorobie, która jednak dotyka raczej starszych suczek. Młodzieńcze zapalenie pochwy zazwyczaj ustępuje po antybiotykoterapii, nie powodując żadnych długofalowych skutków. Podobne dolegliwości występują u niektórych suk po kastracji – podłożem również jest niedobór estrogenów.
Inne zakaźne zapalenia sromu mogą być powodowane przez różne gatunki bakterii i grzybów, wśród nich atypowe patogeny z rodzajów Pseudomonas i Mycoplasma oraz drożdże. Antybiotykoterapia w ich przypadku może być nieco trudniejsza.
Niezależnie od przyczyny zapalenia sromu, analiza histopatologiczna tkanek najczęściej uwidacznia przewagę komponenty limfocytarnej i plazmatycznej w nacieku zapalnym. Niekiedy przeważają eozynofile lub neutrofile.

Metody leczenia

Sposób leczenia zapalenia sromu u suki zależy od jego etiologii. W przypadku zapalenia zakaźnego najlepiej jest pobrać materiał na wymaz i na podstawie wyhodowanego szczepu bakterii dobrać odpowiedni antybiotyk. Wspomagająco stosuje się środki odkażające i przeciwbólowe. W szczególnie ciężkich przypadkach zapalenia pochwy młodzieńczego lub u suk po kastracji może być konieczne zastosowanie hormonalnej terapii zastępczej w postaci wyżej wymienionych estrogenów.

Zapalenie sromu u suki zazwyczaj nie stanowi zagrożenia dla życia zwierzęcia, jednak bywa bolesne i uciążliwe, dlatego powinno się jak najwcześniej podjąć odpowiednie leczenie. Niepokojące objawy to sygnał, by niezwłocznie udać się na konsultację do lekarza weterynarii. Zachęcamy do skorzystania z oferty Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej.