Dysplazja u szczeniaka to wada rozwojowa, która pojawia się już u bardzo młodych psów i z czasem staje się coraz większym problemem. Staw biodrowy stanowi najpowszechniejszą lokalizację tego schorzenia. Chociaż inne gatunki również mogą być na nią podatne, psy są szczególnie narażone na jej wystąpienie. Dotyczy to zwłaszcza psów dużych ras o aktywnym stylu życia. W tym artykule postaramy się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak się dzieje oraz omówić metody diagnozowania i leczenia tej choroby u młodych psów.
Spis treści
Czym jest to schorzenie?
Leczenie w naszej przychodni
Metody rozpoznawania i diagnostyka
Jak pomóc zwierzęciu?
Na czym polega dysplazja stawu biodrowego u szczeniaka i jak do niej dochodzi?
Dysplazja stawu biodrowego u szczeniaka to choroba, w której powierzchnie tworzących ten staw kości są zniekształcone, przez co nie łączą się ze sobą w odpowiedni sposób. Wady te wydają się wrodzone – występują już u bardzo młodych osobników. Niegdyś sądzono, że występowanie tej choroby jest dziedziczne, jednak pomimo usuwania chorych osobników z rozrodu, w hodowlach nadal zdarzają się psy obarczone tym problemem. Oznacza to, że przynajmniej części przypadków nie da się wytłumaczyć czynnikami genetycznymi. Staw dotknięty chorobą z czasem ulega coraz większemu zwyrodnieniu. Patologiczne przeciążenia oddziałujące na kości powodują ich deformację i powstawanie wyrośli kostnych, czyli osteofitów. Tkanki miękkie oraz chrząstki stawowe również są niszczone, co przynosi zwierzęciu coraz większy ból, a z czasem całkowicie uniemożliwia korzystanie z chorej kończyny. Niektóre rasy psów wydają się szczególnie często chorować na dysplazję. Dotyczy to między innymi owczarków i różnych ras psów pasterskich. Może to mieć związek z budową kości lub chrząstek u tych ras, jednak dokładnych czynników ryzyka dotychczas nie zidentyfikowano.
Leczenie w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej
W naszej Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej – jednym z kompleksowych centrów medycznych i diagnostycznych dla psów i innych zwierząt w województwie Śląskim – zajmujemy się również takim schorzeniem, jakim jest dysplazja. Bez względu na to, czy choroba dotknęła dorosłego czy młodego osobnika, postaramy się zapewnić mu pomoc. Ze względu na dogodne położenie w centrum Gliwic, przychodnia jest miejscem, gdzie mogą zgłaszać się nie tylko właściciele psów z województwa Śląskiego, ale też z całego kraju. Oferujemy szeroki zakres usług ambulatoryjnych oraz długoterminową terapię, w której nasi pacjenci są objęci pełnym nadzorem przez cały dzień. Nasz wyspecjalizowany zespół lekarzy weterynarii oraz rozbudowane zaplecze terapeutyczno-diagnostyczne, z możliwością wykonywania kompletu badań obrazowych i laboratoryjnych, sprawiają, że nasza przychodnia jest miejscem, gdzie każde zwierzę otrzyma profesjonalną opiekę.
Objawy i diagnostyka dysplazji u szczeniaka
Jak wspomnieliśmy wcześniej, objawy dysplazji można dostrzec już u szczeniaka. Najczęściej właściciel psa jako pierwszy zauważa wyraźny dyskomfort, okazywany przez zwierzę podczas prób poruszania chorą kończyną. Objawia się on na przykład zmniejszoną aktywnością, sztywnością oraz widocznym zanikiem mięśni, które wynikają z braku użytkowania łapy dotkniętej chorobą. Ponadto, charakterystycznymi symptomami są kulawizna i kołysanie się podczas chodzenia. Niekiedy pies dotknięty tym schorzeniem stawów biodrowych biega w charakterystyczny sposób, który może być porównywany do kicania królika lub zająca. Diagnostyka choroby, przeprowadzana przez lekarza weterynarii, obejmuje ocenę wizualną, badanie fizykalne i badania obrazowe. Na początku specjalista przeprowadza serię testów klinicznych, takich jak próba Ortolaniego i próba Barlowa. To powszechnie stosowane narzędzia, które opracowano dla celów diagnostyki ortopedycznej ludzi, jednak znalazły swoje zastosowanie również w weterynarii. Dzięki tym testom można wykryć rozwijającą się chorobę już u kilkutygodniowych szczeniąt. Ostateczne rozpoznanie jest ustalane po wykonaniu przeglądowego zdjęcia rentgenowskiego. Najczęściej stosuje się metodę PennHip, która obejmuje wykonanie trzech różnych projekcji. Ta metoda jest odpowiednia dla psów w wieku powyżej 4 miesięcy, ale dopiero u osobników dwuletnich i starszych umożliwia pewne postawienie diagnozy. Analiza wykonanych w ten sposób zdjęć rentgenowskich pozwala określić stopień zaawansowania tej choroby u psa według skali opracowanej przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. Stopnie A1 i A2 oznaczają stawy biodrowe, które są w granicach normy. Stopień B wskazuje na podejrzany staw, podczas gdy stopnie C1, C2 i C3 odpowiadają kolejnym stopniom zaawansowania choroby. Ważne jest zrozumienie, że choroba nawet niewielkiego stopnia może powodować silny ból i znacząco utrudniać ruch, dlatego obraz radiologiczny nie zawsze odzwierciedla stopień nasilenia klinicznych objawów obserwowanych u zwierzęcia.
Jak pomóc zwierzęciu?
Dysplazja stawów biodrowych jest chorobą, której nie da się wyleczyć. Właściciel może jednak podjąć działania mające na celu zatrzymanie postępu choroby i minimalizację cierpienia zwierzęcia. Podstawą opieki nad chorym psem jest zapewnienie odpowiedniej dawki aktywności fizycznej oraz wprowadzenie zdrowej diety. Dodatkowo można wspomagać zwierzę farmakologicznie poprzez podawanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie zabiegu operacyjnego mającego na celu poprawę zniekształceń stawu i zmniejszenie nieprawidłowego obciążenia. Im wcześniej chory szczeniak otrzyma profesjonalną pomoc, tym mniej będzie cierpiał w przyszłości – zatem jeśli zauważą Państwo u swojego podopiecznego niepokojące objawy, najlepiej niezwłocznie skonsultować się z lekarzem weterynarii.
