Dysplazja nerek u psa to problem dotykający przede wszystkim młodsze zwierzęta, który może przyczynić się do bardzo poważnego uszkodzenia organizmu. Nieprawidłowości rozwojowe w obrębie nerek prowadzą do ich niewydolności, która pociąga za sobą uszkodzenia innych układów i narządów ciała. Żeby potwierdzić dysplazję, konieczne jest przeprowadzenie szeregu badań obrazowych i histopatologicznych.
Spis treści:
Leczenie w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej
Charakterystyka choroby
Objawy
Diagnostyka i leczenie
Leczenie dysplazji nerek u psa w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej
Nasza placówka w centrum Gliwic stanowi bardzo dobre miejsce do leczenia dysplazji nerek u psów. Nasi lekarze weterynarii pomogą określić przyczynę niepokojących objawów oraz wykluczyć innego rodzaju uszkodzenia nerek, na przykład o etiologii zakaźnej lub autoimmunologicznej. Przede wszystkim zaś zaoferują profesjonalną terapię. Nasza przychodnia prowadzi zarówno leczenie ambulatoryjne, jak i przyjmuje czworonożnych pacjentów na dłuższe pobyty, na przykład po skomplikowanych zabiegach chirurgicznych. Zachęcamy do skorzystania z szerokiej oferty naszej przychodni. Więcej informacji uzyskasz, korzystając z opcji kontaktu mailowego lub telefonicznego na naszej stronie internetowej.
Dysplazja nerek u psa – co to za choroba?
Dysplazja nerek to wrodzona choroba rozwojowa, polegająca na nieprawidłowym wzroście miąższu nerkowego. U jej podstaw leży niewłaściwe różnicowanie się komórek budujących narząd jeszcze podczas życia płodowego. Dysplastyczna nerka często jest skarlała i w różnym stopniu poprzerastana włóknistą tkanką. Istnieje również forma zwana dysplazją wielotorbielowatą, w której narząd jest zajęty przez wypełnione płynem zbiorniczki. W obrębie zmienionego chorobowo miąższu nie ma prawidłowych kłębuszków nerkowych, a co najwyżej zdeformowane, niespełniające swojej funkcji filtracyjnej nefrony. Jeżeli tylko jedna nerka jest dysplastyczna, objawy niewydolności nerek mogą początkowo się nie ujawnić – najczęściej jednak choroba uaktywnia się w ciągu pierwszych dwóch lat życia, niejednokrotnie już kilka tygodni po narodzinach. Nerki dotknięte dysplazją są podatne na rozwój odmiedniczkowego zapalenia, a w przypadku, kiedy chora jest tylko jedna nerka, druga, na skutek zwiększonego obciążenia, może ulec uszkodzeniu i poszerzeniu układu miedniczkowego.
Objawy
Objawy dysplazji będą przypominały te występujące w niewydolności nerek innego pochodzenia. Oznacza to, że mogą być bardzo niespecyficzne i wskazywać na wiele różnych chorób, co bywa mylące nawet dla lekarzy weterynarii. Nerki spełniają wiele różnych funkcji poza filtracją toksycznych metabolitów: regulują ciśnienie krwi oraz równowagę kwasowo-zasadową, produkują erytropoetynę, pobudzającą wytwarzanie czerwonych krwinek oraz konwertują witaminę D do jej aktywnej formy. Dysplazja nerki upośledza wszystkie te procesy.
Jednym z symptomów, na które może zwrócić uwagę opiekun psa, jest poliuria lub oliguria, czyli zwiększone lub zmniejszone wydalanie moczu, połączone niekiedy z krwiomoczem. W przebiegu dysplazji nerek może rozwinąć się mocznica, czyli zatrucie organizmu takimi substancjami jak kreatynina, mocznik lub kwas moczowy. Przejawiać się może ostrym zapachem amoniaku z pyska, suchością błon śluzowych, biegunką i wymiotami, które mogą bardzo wyczerpać zwierzę i doprowadzić do poważnego odwodnienia. Niedokrwistość, spowodowana niedoborem erytropoetyny, pociąga za sobą słabość i apatię, a chory pies nieraz ma trudności z poruszaniem się. Hiperkaliemia, połączona z hipokalcemią, mogą spowodować zaburzenia rytmu serca.
Leczenie i diagnostyka
W diagnostyce obrazowej dysplazji nerek pomocne mogą być badania laboratoryjne, które wykażą obecność niewydolności nerek – podwyższone stężenie kwasu moczowego i kreatyniny to dość wiarygodny wskaźnik uszkodzenia tych narządów. Dysplazję można uwidocznić również w badaniu ultrasonograficznym, zwłaszcza jeśli zdeformowana nerka jest w atrofii (znacząco mniejsza). Jednak często do postawienia ostatecznej diagnozy konieczne jest pobranie wycinka z narządu i badanie histopatologiczne, które uwidoczni nieprawidłową budowę komórkową miąższu.
Leczenie zwierzęcia z dysplazją nerek opiera się przede wszystkim na wprowadzeniu diety o niskiej zawartości białka oraz fosforu i na regularnych kontrolach weterynaryjnych, w trakcie których bada się masę ciała, ciśnienie krwi, stan śluzówek zwierzęcia oraz wykonuje badania krwi i moczu. W przypadkach, w których dieta nie poprawia sytuacji w wystarczającym stopniu, wdraża się płynoterapię. Niekiedy jednak nerki są zniszczone w tak dużym stopniu, że konieczne jest leczenie nerkozastępcze w postaci dializ. Jest to jednak bardzo kosztowna i uciążliwa terapia.
W przypadku zauważenia objawów mogących wskazywać na nieprawidłowości ze strony nerek najlepiej bezzwłocznie skontaktować się z lekarzem weterynarii. Szybka reakcja może uratować życie zwierzęcia.
