Choroby skóry u psa mogą pojawić się w każdym wieku i dotyczyć przedstawicieli wszystkich ras. Najczęściej są dość szybko zauważane przez właścicieli, ponieważ ich objawy są dobrze widoczne. Problemem może być za to odpowiednia diagnoza. Choroby te dają bowiem bardzo podobne do siebie symptomy i ustalenie konkretnej jednostki chorobowej może być dla lekarza weterynarii trudne. Poniżej przedstawimy kilka najbardziej znanych chorób skóry u psów i przybliżymy ich najbardziej charakterystyczne oznaki.

Spis treści:
Choroby powodujące wypadanie sierści
Nowotwory
Nużyca u psów
Leczenie chorób skóry w naszej przychodni

Choroby skóry u psów powodujące wypadanie sierści

Wypadanie sierści jest jednym z najwyraźniejszych objawów chorób skóry. Należy jednak pamiętać, że utrata włosów może też być sygnałem innego rodzaju zaburzeń, na przykład hormonalnych lub pokarmowych. Objawy skórne są wówczas jedynie przejawem problemu tkwiącego głębiej. Kiedy jednak potwierdzi się skórna etiologia problemu, to często rozpoznanie będzie obejmowało jedną z poniższych jednostek chorobowych.

Atopowe zapalenie skóry

Jest to choroba o podłożu alergicznym, która dotyka nie tylko psów, ale też wielu ludzi. Jej objawy są dość powszechnie znane; należy do nich uporczywy świąd, suchość skóry i rumień, a także utrata włosów, czasem skutkująca powstawaniem obszernych łysych placków. Przyczyną tych efektów jest nadmierna odpowiedź immunologiczna skóry na alergeny znajdujące się w otoczeniu. W przypadku psów mogą to być substancje zawarte w pokarmie, mikroorganizmy obecne w kurzu, pchły, a nawet powierzchnia smyczy lub obroży. Zwierzę zaczyna notorycznie się drapać, usiłując pozbyć się świądu, czym dodatkowo uszkadza skórę i sierść. U niektórych, szczególnie narażonych ras, może dojść nawet do rozwinięcia się pokrzywki i łojotoku.

Grzybica

Infekcje grzybicze skóry spowodowane są przez grupę grzybów zwanych dermatofitami – najsłynniejsi ich przedstawiciele to rodzaje Trichophyton, Epidermophyton i Microsporum. Grzyby te atakują przede wszystkim zwierzęta starsze lub bardzo młode i przenoszą się w wyniku bezpośredniego kontaktu z zakażonym psem. Typowym obrazem grzybicy skóry są łuszczące się płatki naskórka, tworzenie się strupów oraz utrata włosów przyjmująca formę okrągłych placków.

Świerzb

Choroba ta spowodowana jest działalnością pasożytniczego pajęczaka, świerzbowca. Samice tego drobnego stawonoga drążą tunele w naskórku ssaków, żywiąc się płynem śródmiąższowym i skórą. Skutkuje to trudnym do zniesienia swędzeniem, które skłania zwierzę do tak mocnego drapania się, że może dojść do powstania ran. Z uszkodzonego naskórka w dużych ilościach wypadają włosy. Na domiar złego, świerzbowiec pozostawia w swoich korytarzach odchody, co grozi zakażeniami ranek i dalszymi powikłaniami. Warto wspomnieć, że w niektórych przypadkach pasożyt ten może przenieść się z psa na człowieka.

Mokry pies

Zakażenia bakteryjne

Inne choroby skóry, a także urazy czy otarcia, stanowią wrota zakażenia dla wielu rodzajów bakterii. Mogą się one dostać na skórę psa w wyniku kontaktu z innym zwierzęciem, zanieczyszczoną powierzchnią, lub zostać przyniesione przez owada. Wyróżnia się kilka stopni bakteryjnego zapalenia skóry; najlżejsze z nich, czyli liszajec, dotyka najczęściej szczeniąt. Zmiany w postaci niewielkich krostek i grudek, oraz strupków i przebarwień, pojawiają się przede wszystkim na nieowłosionej skórze. Inaczej sprawa się ma w zapaleniu mieszków włosowych, które objawia się rumieniem oraz narastaniem grudek wokół włosów. W tym przypadku często pojawiają się plackowate wyłysienia, zwłaszcza u przedstawicieli ras krótkowłosych, a zwierzę odczuwa uporczywy świąd. Najpoważniejszą formą bakteryjnego zakażenia skóry jest głębokie ropne zapalenie, rozwijające się często w wyniku nieleczonego zapalenia powierzchownego. Zmiany w tej chorobie mają postać miejscowych lub uogólnionych ognisk zapalnych, nadżerek, a nawet głębokich owrzodzeń. z krwawym wysiękiem. Sprawia to zwierzęciu silny ból i powoduje rozległą utratę włosów.

Nowotwory

Skóra jest miejscem rozwoju najlepiej widocznych zmian onkologicznych. Nie wszystkie guzy stanowią poważne zagrożenie, ale każdy powinien zostać dokładnie obejrzany przez lekarza weterynarii. Do najczęstszych nowotworów skóry u psów należą guzy podstawnokomórkowe, w większości łagodne i dobrze odgraniczone. Częste są również nowotwory wywodzące się z gruczołów łojowych, oraz rogowaciejące nabłoniaki.

Z kolei najczęściej występującym u psów nowotworem złośliwym skóry jest rak płaskonabłonkowy, dotykający zazwyczaj starszych osobników. Jego głównym czynnikiem ryzyka jest długotrwała ekspozycja na promieniowanie UV. Większość raków płaskonabłonkowych u psów to zmiany dobrze zróżnicowane, o niewielkiej skłonności do przerzutów, które, jeśli już wystąpią, szerzą się przez naczynia limfatyczne. Ponieważ rak często bywa owrzodziały i kruchy, może zostać pomylony ze zmianą zapalną.

O wiele rzadszymi nowotworami złośliwymi u psów są czerniaki, wywodzące się z melanocytów. Przyjmują postać ciemnych, zazwyczaj dość dobrze ograniczonych zmian. Im guz jest bardziej złośliwy, tym mniej wyraźne są jego granice. Szczególnie narażone na wystąpienie czerniaków są takie rasy psów jak cocker spaniel i szereg terierów. Podobnie jak w przypadku raka, tu też choroba najczęściej dotyka osobników w podeszłym wieku.

Nużyca jako choroba skóry u psów

Chorobą, która zasługuje na osobne omówienie, jest nużyca, powodowana przez niewielkiego pajęczaka – nużeńca psiego. Jest to krewny roztoczy kurzu domowego i kleszczy, który wyróżnia się charakterystycznym, wydłużonym kształtem ciała, przywodzącym na myśl cygaro. Pasożyt ten bytuje na obszarach skóry bogatych w łój i jest obecny u większości psów. W niewielkich ilościach nie stwarza jednak problemów – choroba rozwija się dopiero, kiedy nużeńców jest wiele. Jej najbardziej widocznym objawem są bezwłose pola na ciele, powstałe w wyniku nagryzania przez pasożyty naskórka wokół pochewek włosów. W zależności od rozmiaru i ilości tych pól, wyróżnia się postać miejscową i uogólnioną choroby; o tej drugiej mówimy w sytuacji, kiedy zmian jest więcej lub 12, lub kiedy obejmują duży obszar skóry.

Nużeńce najczęściej atakują psy starsze lub o osłabionej odporności. Bez wyizolowania pasożytów ze skóry, nużycę można łatwo pomylić z innymi chorobami pasożytniczymi. Między innymi z tego powodu stanowi ona jeden z najważniejszych problemów dermatologicznych psów.

Leczenie chorób skóry w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej

Nasza przychodnia posiada w swojej ofercie również usługi z zakresu zwierzęcej dermatologii, których celem jest diagnozowanie i leczenie chorób skóry u psów i innych zwierząt. Wykonać można u nas testy alergiczne, badania bakteriologiczne, oraz biopsje skóry i szereg innych badań diagnostycznych. Prowadzimy również terapie odczulające dla zwierząt dotkniętych alergiami. Komfort życia naszych czworonożnych pacjentów jest dla nas bardzo ważny, dlatego jeśli stan skóry Państwa podopiecznego budzi niepokój, zapraszamy do udania się do naszej placówki i przekonania się o wysokiej jakości naszych usług.