Badanie dysplazji u psa, którym często interesują się opiekunowie czworonogów, oznacza diagnostykę bardzo poważnej choroby zwyrodnieniowej, jaką jest dysplazja stawów biodrowych. Choć może ona dotknąć nie tylko psy, to właśnie one są najczęściej kojarzone z jej rozwojem. Dlaczego tak jest i jak można ją wcześnie wykryć? Postaramy się odpowiedzieć na te pytania w niniejszym artykule.
Spis treści:
Badanie diagnostyczne
Na czym polega?
Charakterystyka choroby
Kiedy sięgnąć po pomoc?
Jak pomóc zwierzęciu?
Badanie dysplazji u psa w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej
Badanie dysplazji u psa można przeprowadzić w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej. Dzięki swojemu dogodnemu ulokowaniu w centrum jednego z największych miast aglomeracji śląskiej, przychodnia niesie pomoc dziesiątkom zwierząt nie tylko z najbliższych okolic, ale całego kraju. Wykwalifikowany zespół lekarzy weterynarii, w połączeniu z bogatym zapleczem terapeutyczno-diagnostycznym, czyni z naszej przychodni miejsce, w którym każde zwierzę otrzyma profesjonalną pomoc.
Na czym polega?
Tego typu badanie obejmuje zarówno badanie fizykalne, jak i diagnostykę obrazową. W pierwszej kolejności lekarz wykonuje na zwierzęciu próby kliniczne, takie jak próba Ortolaniego, Barlowa czy Bardensa. Przy użyciu tych metod można wykryć ryzyko zachorowania już u kilkutygodniowych szczeniąt. Ostateczne rozpoznanie stawia się po wykonaniu rentgenowskiego zdjęcia przeglądowego. Najczęściej stosuje się metodę zwaną PennHip, która polega na wykonaniu zdjęcia w trzech różnych projekcjach. Metoda ta jest przeznaczona dla zwierząt w wieku powyżej około 4-6 miesięcy. Na podstawie analizy zdjęć RTG można określić stopień dysplazji według skali opracowanej przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. Stopnie A1 i A2 to stawy biodrowe, które mieszczą się w granicach normy. Stopień B oznacza staw podejrzany, natomiast stopnie C1, C2 i C3 odpowiadają kolejnym stopniom zaawansowania choroby.
Charakterystyka choroby
Etiologia tej choroby stawu biodrowego u psa nie jest do końca znana. Niegdyś podejrzewano podłoże czysto genetyczne, jednak pomimo usuwania z rozrodu zwierząt cierpiących na tę chorobę, wciąż pojawia się ona często w psiej populacji – muszą zatem istnieć jeszcze inne czynniki, które ją powodują. Nie udało się ich jeszcze ustalić, podobnie jak nie zidentyfikowano konkretnych genów, których mutacje odpowiadają za rozwój choroby.
Niezależnie od przyczyn choroby, jej istotą jest nieprawidłowa budowa stawu biodrowego, tworzonego przez powierzchnie stawowe kości biodrowej i udowej. Wady pojawiają się od samego początku życia zwierzęcia, a niedopasowanie do siebie powierzchni stawowych i nieprawidłowy rozkład sił działających na staw powodują powstawanie zmian zwyrodnieniowych i dalsze deformacje kości. Powstające osteofity oraz zniekształcenia prowadzą do narastających dolegliwości bólowych, z czasem całkowicie uniemożliwiając zwierzęciu poruszanie kończyną.
Kiedy wykonać badanie na dysplazję u psa i od czego zależy jego cena?
Badania na obecność dysplazji u psa, niezależnie od poniesionej ceny, powinny zostać wykonane, kiedy opiekun zwierzęcia dostrzeże oznaki mogące świadczyć o jej rozwoju. Może do nich należeć specyficzna sztywność ruchów i nadmierna ostrożność przy podnoszeniu się z ziemi, problemy z chodzeniem po schodach czy wskakiwaniem do samochodu oraz charakterystyczny sposób biegania, przypominający kicanie królika. Sama diagnostyka choroby nie należy do kosztownych. O wiele droższe może być natomiast postępowanie po jej stwierdzeniu.
Jak pomóc zwierzęciu?
Dysplazja stawów biodrowych jest chorobą nieuleczalną. Wszystko, co może zrobić opiekun zwierzęcia, to zadbać, aby nie postępowała ona dalej i możliwie ograniczyć cierpienie pupila. Podstawą postępowania z chorym psem jest zadbanie o odpowiednią dawkę aktywności fizycznej oraz wdrożenie zdrowej diety. Można również wspomagać zwierzę farmakologicznie, podając leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Niekiedy konieczne jest przeprowadzenie zabiegu operacyjnego, które ma na celu korekcję zniekształceń w stawie i zredukowanie nieprawidłowych obciążeń. Istnieje wiele metod chirurgicznych stosowanych u psów z dysplazją. Należą do nich między innymi: młodzieńcze zespolenie spojenia łonowego, potrójna osteotomia miednicy, osteotomia podkrętarzowa czy pectinektomia.
Niezależnie od podjętej ścieżki terapeutycznej, odpowiednio wczesne wdrożenie leczenia może znacząco zmniejszyć dolegliwości zwierzęcia i dać mu szansę na długie życie bez bólu. Dlatego tak ważna jest czujność opiekuna i szybka pomoc lekarza weterynarii.
