Dysplazja u kota to problem, z którym lekarze weterynarii nie stykają się zbyt często w porównaniu z tym schorzeniem u psów. Jednakże, również u kotów, nierozpoznana i nieleczona prawidłowo dysplazja może doprowadzić do ciężkiej niepełnosprawności. W niniejszym artykule postaramy się odpowiedzieć na pytanie, jakie oznaki mogą wskazywać na rozwój tego schorzenia i jakie są odpowiednie metody leczenia w przypadku kotów.
Spis treści
Pomoc w naszej przychodni
Przyczyny
Objawy
Metody leczenia
Leczenie dysplazji u kota w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej
Leczenie dysplazji u kota przeprowadzamy w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej, która jest ośrodkiem medycznym i diagnostycznym dla kotów oraz innych zwierząt na terenie województwa Śląskiego. Ze względu na centralne położenie w aglomeracji śląskiej, udzielamy pomocy dziesiątkom zwierząt z różnych regionów kraju. Oferujemy kompleksową opiekę ambulatoryjną i długoterminową. Wykwalifikowany zespół lekarzy weterynarii oraz rozbudowane zaplecze terapeutyczno-diagnostyczne sprawiają, że każdy czworonóg otrzyma u nas profesjonalną opiekę.
Badanie u kota, podobnie jak u psa, obejmuje zarówno badanie fizyczne, jak i diagnostykę obrazową. Nasz lekarz wykonuje serię testów klinicznych, takich jak próba Ortolaniego, Barlowa czy Bardensa, które są również stosowane w ortopedii u ludzi. Dzięki nim można wykryć rozwijającą się chorobę już u młodych osobników. W celu umówienia się na wizytę lub uzyskania dodatkowych informacji polecamy zajrzeć na naszą stronę, gdzie dostępne są wszelkie potrzebne informacje.
Przyczyny i objawy dysplazji stawu biodrowego u kota
Stawem najczęściej ulegającym dysplazji u kotów jest staw biodrowy, co może mieć różne przyczyny i objawy. Pierwszy raz opisano tę wadę rozwojową u tego gatunku w latach 70. XX wieku, jednak dokumentacja naukowa na jej temat jest dość skąpa, zwłaszcza w porównaniu z tym samym problemem u psów. Nieznana jest dokładna przyczyna powstawania takich wad – badania wykazały, że czynniki genetyczne wyjaśniają jedynie część przypadków dysplazji stawu biodrowego u kotów. Niezależnie od przyczyny, nieleczona dysplazja prowadzi do dalszych uszkodzeń stawu z powodu nieprawidłowego rozkładu obciążeń. W rezultacie tworzą się kostne osteofityczne wyrośla i zmiany zwyrodnieniowe, które nie tylko powodują coraz większy ból u zwierzęcia, ale także z czasem całkowicie uniemożliwiają poruszanie kończynom. Tutaj jednak warto wspomnieć, że takie schorzenie u kota daje objawy znacznie później niż u psa, z racji zazwyczaj mniejszej masy czworonoga. Wydaje się, że koty rasowe są bardziej narażone na rozwój tej choroby niż mieszańce. Badania wykazują, że sama dysplazja stawu biodrowego dotyczy 6% kotów nierasowych i aż 12% kotów rasowych. Istnieje kilka kocich ras, które wydają się szczególnie mocno predysponowane do rozwoju tego schorzenia. Są to: maine coon, devon rex, kot syjamski, bengalski, perski, abisyński i himalajski. Podobnie większe ryzyko rozwoju choroby dotyczy samic względem samców.
Objawy
Choroba ta u kotów, choć daje objawy później, manifestuje się podobnie jak u psów. Głównym objawem, który właściciel najczęściej zauważa, jest wyraźny dyskomfort zwierzęcia podczas poruszania kończyną. Może to przejawiać się zmniejszoną aktywnością, sztywnością oraz widocznymi zanikami mięśni wynikającymi z nieużywania chorej łapy. Dodatkowo, charakterystycznymi symptomami są kulawizna i kołysanie się podczas chodzenia. Typowe zmiany obserwowane na zdjęciach rentgenowskich u kotów są podobne do tych, które występują w przypadku tego schorzenia u psów. Mogą obejmować spłycenie panewki, zmianę kształtu głowy kości udowej, nadwichnięcie oraz późniejsze powstawanie zmian zwyrodnieniowych. Warto pamiętać, że nawet drobne zmiany mogą powodować silny ból i znacznie utrudniać ruch, dlatego wynik badania radiologicznego nie zawsze odzwierciedla stopień nasilenia objawów klinicznych u kota.
Leczenie
Dysplazje są nieodwracalnymi wadami, niemożliwymi do wyleczenia. Nie istnieje również sposób zapobiegania temu schorzeniu. Niemniej jednak, istnieje możliwość ograniczenia postępu choroby i złagodzenia cierpienia zwierzęcia. Istnieje wiele procedur chirurgicznych, które są stosowane u kotów z tą przypadłością, takie jak osteotomia polegająca na usunięciu fragmentu zdeformowanej kości oraz endoprotezoplastyka. Każdy kot z tym schorzeniem powinien być również pod opieką weterynarza, przestrzegać odpowiedniej diety i utrzymywać odpowiedni poziom aktywności fizycznej. Jeśli zauważają Państwo objawy sugerujące to schorzenie u swojego kota, zalecamy niezwłoczne skorzystanie z pomocy lekarzy weterynarii.
