Nefrologia weterynaryjna to dziedzina weterynarii zajmująca się chorobami układu moczowego, a w szczególności nerek. Jest to jedna z najważniejszych gałęzi zwierzęcej medycyny, ponieważ od prawidłowego funkcjonowania układu wydalniczego zależny jest cały organizm. Skuteczna diagnostyka i leczenie schorzeń nefrologicznych wymaga połączonych sił badań obrazowych, laboratoryjnych, farmakologii, dietetyki i chirurgii. Warto pamiętać, że niektóre gatunki zwierząt domowych są bardziej narażone na choroby nerek niż inne.
Spis treści:
Nefrologia w Gliwickiej Przychodni Weterynaryjnej
Czym zajmuje się nefrologia?
Jakie zwierzę choruje najczęściej?
Schorzenia nefrologiczne zwierząt domowych
Wrodzone problemy
Oferta naszej przychodni w zakresie nefrologii weterynaryjnej
Gliwicka Przychodnia Weterynaryjna na Śląsku jest przygotowana do diagnostyki i leczenia chorób układu wydalniczego. Posiadamy różnorodne urządzenia do badań obrazowych (w tym USG i tomograf komputerowy) oraz bogate zaplecze laboratoryjne. Wszystko to znajduje się w jednym miejscu, co znacznie przyspiesza i usprawnia proces diagnostyczno-leczniczy. Nasi doświadczeni lekarze weterynarii w oparciu o zdobyte w ten sposób informacje wdrożą odpowiednią terapię, która poprawi komfort życia zwierzęcia. W celu uzyskania większej ilości informacji o nefrologii weterynaryjnej w naszej przychodni lub o innych szczegółach naszej oferty zachęcamy do skorzystania z opcji kontaktu telefonicznego i mailowego na naszej stronie internetowej.
Czym zajmuje się nefrologia weterynaryjna?
Nefrologia to dział medycyny grupy dziedzin internistycznych, którego obiektem zainteresowania są wszelkie schorzenia i nieprawidłowości w obrębie układu moczowego, na który u kręgowców składają się nerki, pęcherz moczowy i przewody wyprowadzające mocz – moczowody i cewka moczowa.
Nerki stanowią jeden z kluczowych narządów organizmu. Odpowiadają nie tylko za filtrację krwi i usuwanie szkodliwych metabolitów, pełnią też liczne, mniej oczywiste funkcje. Odpowiadają za aktywację witaminy D, a tym samym umożliwiają prawidłowe wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego, regulują gospodarkę wodno-elektrolitową oraz ciśnienie tętnicze, a także produkują hormon erytropoetynę, pobudzający produkcję erytrocytów (czerwonych ciałek krwi). W przypadku chorób układu moczowego, z których duża część prędzej czy później prowadzi do jakiejś formy upośledzenia pracy nerek, dochodzi do dysfunkcji na wszystkich tych płaszczyznach.
Jakie zwierzę choruje najczęściej?
Choroby i urazy nerek i układu moczowego są bardzo różnorodne, zwłaszcza, jeśli mówimy o zwierzętach. Warto zaznaczyć, że gatunkiem, który najczęściej choruje nefrologiczne ze wszystkich popularnych zwierząt domowych, są koty. Wynika to z ich diety bogatej w białko, która jest bardzo obciążająca dla nerek, oraz ze zwiększonej podatności na patogeny. Jednak inne gatunki zwierząt domowych i gospodarczych również zapadają na choroby nerek i dróg moczowych.
Na jakie schorzenia zapadają zwierzęta?
Dużą część chorób nefrologicznych u zwierząt (podobnie zresztą jak u ludzi) stanowią procesy zapalne w obrębie miąższu nerek. Mogą mieć one bardzo różną etiologię, na przykład autoimmunologiczną (mówimy tutaj o ostrym lub przewlekłym kłębuszkowym zapaleniu nerek), zakaźną, chemiczną lub wynikającą z zastoju moczu. Wspólną cechą wszystkich tych zapaleń jest to, że uszkadzają prawidłową strukturę miąższu nerkowego. W warunkach fizjologicznych nerka składa się z regularnie rozmieszczonych nefronów, czyli jednostek zawierających kłębuszki nerkowe. Taka budowa warunkuje prawidłową aktywność filtracyjną. Kiedy jednak dochodzi do śródmiąższowego zapalenia nerek, prawidłowa struktura tkanki zostaje zaburzona. Kłębuszki ulegają deformacji, a następnie zanikowi, a na ich miejscu pojawia się nieprawidłowa, zwłókniała tkanka. Występują często masywne nacieki z komórek odpornościowych i obrzęk narządu. Leczyć zapalenie śródmiąższowe nerek nie jest łatwo, a metoda terapeutyczna w dużej mierze zależy od ustalonej etiologii choroby.
Wrodzone schorzenia
Nie wszystkie choroby nerek mają jednak charakter nabyty. Zwierzęta cierpią również na wrodzone nieprawidłowości tych narządów. Popularnym przykładem takiej wady jest dysplazja nerek, rozpoznawania nieraz u psów i kotów. Uwidacznia się ona najczęściej w młodym wieku, ponieważ u jej podstaw leży niewłaściwy wzrost i formowanie się narządu. Jedna lub obie nerki, zamiast prawidłowo się rozwijać, zmieniają się w skarlałe, poprzerastane tkanką włóknistą struktury, nieraz wypełnione torbielkami płynowymi. Nefrony ulegają całkowitemu zanikowi lub ciężkiej deformacji, a cały narząd zostaje w dużej mierze wyłączony z użytku. Leczenie dysplazji, w zależności od ciężkości stanu zwierzęcia, może obejmować ścisłą dietę, płynoterapię, a nawet bardzo kosztowne leczenie nerkozastępcze w postaci dializ.
Układ moczowy naszych czworonożnych podopiecznych jest o wiele ważniejszy, niż może się to wydawać. Dlatego przy zauważeniu nietypowych objawów, takich jak wzmożone pragnienie, częstsze lub rzadsze oddawanie moczu czy dziwny zapach z pyska, najlepiej jak najszybciej skonsultować się z lekarzem weterynarii.
