Chłonkopiersie – przyczyny, rozpoznanie i leczenie
Chłonka (mlecz), produkowana jest w przewodzie pokarmowym, a następnie naczyniami chłonnymi odpływa do układu krwionośnego. Drobne naczynia chłonne odprowadzają chłonkę z jelit do zbiornika mleczu, leżącego w pobliżu przepony, w bezpośrednim sąsiedztwie aorty brzusznej. W dalszej kolejności chłonka odpływa do żyły głównej doczaszkowej, przewodem piersiowym znajdującym się w klatce piersiowej. Przewód łączy się z żyłą w okolicy serca. Chłonka jest ważna dla organizmu, zawiera w sobie liczne składniki odżywcze, w tym trójglicerydy, ciała odpornościowe i inne.
Zaburzenia w odpływie chłonki mogą wywoływać jej gromadzenie się w klatce piersiowej, powodując powstawanie chłonkopiersia. Przyczyn takiego stanu może być wiele, między innymi zmiany nowotworowe, pourazowe, zapalne, związane z zaburzeniami pracy serca oraz podobne zmiany. Dość często występuje chłonkopiersie idiopatyczne, czyli stan, kiedy to nie udaje się ustalić przyczyny zbierania się chłonki na terenie klatki piersiowej. Podejrzewa się, że może to być związane z limfangiektazją, czyli poszerzeniem światła naczyń chłonnych w klatce piersiowej i zaburzeniami przepływu chłonki.
Doprowadza to do przesiąkania chłonki przez ściany naczyń i gromadzenia się jej w klatce piersiowej. Zbierająca się chłonka drażni opłucną i worek osierdziowy, wywołując ich przewlekłe zapalenie, pogrubienie i zwłóknienie. To zaburza pracę płuc i serca. Dodatkowo, składniki odżywcze z chłonki nie trafiają do krwi. Wywołuje to stan niedożywienia i postępującego wyniszczania organizmu.
Rozpoznanie choroby stawiane jest na podstawie wyników badania klinicznego, badań laboratoryjnych krwi obwodowej i chłonki pobranej z klatki piersiowej oraz obrazowych. Bardzo przydatne są badania kontrastowe układu chłonnego, wykonywane w technice tomografii komputerowej (TK).
Kaniulacja jednego z naczyń chłonnych jelita cienkiego psa, w celu wykonania śródoperacyjnego badania kontrastowego przewodu piersiowego:
Obraz śródoperacyjny po otwarciu klatki piersiowej psa w X przestrzeni międzyżebrowej po prawej stronie. Widoczne duże ilości chłonki w jamie opłucnej:
Obraz śródoperacyjny po odsłonięciu przewodu piersiowego. Przewód został wypełniony niebieskim barwnikiem (błękit metylenowy) w celu lepszej identyfikacji w polu operacyjnym. Widoczne są liczne odgałęzienia przewodu – wszystkie powinny zostać zamknięte:
Stan po zamknięciu tytanowymi klipsami naczyniowymi przewodu piersiowego i jego odgałęzień:
Usuwanie worka osierdziowego:
